RADIOFORUM

[SQ3RPG]

Foński

Ambitny Foński chwycił z tx-em sprzęgnięty
Swój majk ulepszany ciągle, lekko wygięty
Jak wąż boa, oburącz do ust go przycisnął,
Wzdął policzki jak banię, w oczach krwią zabłysnął,
Zasunął wpół powieki, wciągnął w głąb pół brzucha
I do płuc wysłał z niego cały zapas ducha.


Przemówił: majk jak wicher, niewstrzymanym dechem
Niesie w eter sygnały i podwaja echem.
Umilkli titacze, zakłócacze zdziwieni
Mocą, czystością, dziwną harmoniją pieni.
Foński cały kunszt, którym niegdyś wszędzie słynął,
Jeszcze raz przed uszami słuchaczy rozwinął;
Napełnił, ożywił sprzęt heterodynowy,
Tak jakby prąd weń wpuścił i rozpoczął mowy.
A w treści była radia historyja krótka:
Zrazu odzew dźwięczący, rześki: to pobudka;
Potem dźwięki po dźwiękach mocno są wzmacniane;
Na koniec tony twarde jak grzmot nadawane.


Tu przerwał, lecz majk trzymał; wszystkim się zdawało,
Że Foński mówi jeszcze; to echo gadało.

Wysłuchawszy dźwiękowej arcydzieło sztuki,
Powtarzały je wiernie odkrycia nauki
Coraz ciszej i coraz czyściej; tak jak bajka.


Foński obiedwie ręce odjąwszy od majka
Rozkrzyżował; majk opadł na stolika płycie,
Chwiał się. Foński z obliczem nabrzmiałym, w zachwycie,
Z oczyma wzniesionymi, wstał, jakby natchniony,
Łowiąc uchem ostatnie znikające tony.
A tymczasem zabrzmiało tysiące oklasków,
Tysiące powinszowań i wiwatnych wrzasków.


Uciszono się zwolna i nawet sąsiedzi,
Słuchali czy też Foński przy swym radiu siedzi.
Dyszał jeszcze przez chwilę, a był tak zmęczony,
Że wyłączył już tx; lat kilka pieszczony.

adaptacja opisu gry Wojskiego autorstwa Ryszarda- SP6CWW

[SP3AYA]

Czysta poezja, harmonia smaku, górnolotne myśli, kwintesencja zagadnienia, złotouste słowa, cudowne rymy, ambitny temat, ciekawe spojrzenie, zaskakujące zakończenie, ale... co poeta miał na myśli...

[SQ3RPG]

A tego najstarsi górale nie wiedzą, ale na pewno jakieś przesłanie tam jest